Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΟΔΟΣΟΛΟΓΙΑΣ

Στη δεκαετία του ’60, ο James Fadiman διεξήγαγε μια πρωτοποριακή ψυχεδελική έρευνα, συμπεριλαμβανομένης και μιας μελέτης στην οποία χορήγησε LSD και ένα ακόμη παραισθησιογόνο, τη Μεσκαλίνη, σε επιστήμονες, μαθηματικούς και αρχιτέκτονες ώστε να δει τις επιδράσεις στη δημιουργική επίλυση των προβληματισμών τους. Πιο πρόσφατα, ο Fadiman συνέγραψε το The Psychedelic Explorer’s Guide, ένα εγχειρίδιο για ασφαλείς και θεραπευτικές ψυχεδελικές εμπειρίες.

Τώρα η έρευνά του έχει πάρει μια νέα τροπή.

Ο Fadiman εξετάζει τα αποτελέσματα χορήγησης ψυχοδηλωτικών φαρμάκων όπως το LSD και η ψιλοκυβίνη σε ποσότητες τόσο μικρές που είναι κάτω από κατώφλι των αντιληπτών επιδράσεων. Ως μέρος ενός προϋπάρχοντος εγχειρήματος, ο Fadiman συλλέγει τις προσωπικές μαρτυρίες εκατοντάδων ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο που έχουν πειραματιστεί με την ψυχοδηλωτική «μικροδοσολογία» για να αντιμετωπίσουν αδιαθεσίες από τον άγχος μέχρι τη διαταραχή ελλειματικής προσοχής, ή απλώς για να βελτιώσουν την παραγωγικότητά τους ή να διαπεράσουν το δημιουργικό μπλοκάρισμα του συγγραφέα.

Πώς λαμβάνει κανείς τις μικροδόσεις; Παίρνεις μια πολύ μικρή δόση είτε του LSD είτε της ψιλοκυβίνης (περίπου το εν δέκατο έως το εν πέμπτο μιας κανονικής δόσης), σε μια κανονική ημέρα ρουτίνας. Ο Fadiman προτείνει να γίνεται η λήψη της ουσίας το πρωί, μια φορά κάθε τέσσερις ημέρες. Η δόση δεν είναι αρκετή για να «ταξιδέψεις»¨, αλλά για κάποιους χρήστες, μπορεί να οδηγήσει σε λεπτοφυείς μα ωστόσο βαθύτατες εσωτερικές μεταστροφές. Πολλοί απ’ αυτούς που χρησιμοποιούν τις μικροδοσολογίες αναφέρουν ότι βιώνουν βέλτιστες αλλαγές στη διάθεσή τους· επαυξημένη εστίαση της προσοχής, της παραγωγικότητας ή της δημιουργικότητας· λιγότερη αντιδραστικότητα· και σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμη και ανακούφιση από την κατάθλιψη ή τις οξείες κεφαλαλγίες.

«Εκείνο που φαίνεται να κάνει είναι να ισορροπεί τους ανθρώπους», είπε ο Fadiman στην Huffington Post.

H HuffPost Science πρόσφατα κάθισε με τον Fadiman για να μάθε περισσότερα για το πώς λειτουργεί η μικροδοσολογία και για τις δυνατότητες της ως προς την προαγωγή της ευεξίας και την αντιμετώπισης μιας πληθώρας προβλημάτων υγείας.

Από πού ήρθε αυτή η ιδέα της μικροδοσολογίας;

Ο Δρ. Albert Hoffmann (ο Ελβετός χημικός που ανακάλυψε το LSD) έπαιρνε μικροδόσεις για τουλάχιστον τις δυο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του. Έζησε ως τα 102 και στα 100 έδινε ακόμη δίωρες διαλέξεις. Ο Hoffmann είπε ότι θα το έκανε κυρίως όταν θα έκανε περίπατο στα δέντρα, πράγμα που του έδινε διαύγεια στη σκέψη. Έτσι ήταν αυτός που πρώτος εισήγαγε τον τρόπο αυτό σε πολλούς από εμάς, κι επίσης είπε ότι αυτό ήταν μια πολύ αδιερεύνητη περιοχή.

Και βεβαίως, για χιλιάδες χρόνια, ιθαγενείς χρησιμοποιούσαν χαμηλές δόσεις ουσιών εναλλακτικής συνειδητότητας επίσης.

Τι είδους άτομα χρησιμοποιούν μικροδόσεις και ποιοι νομίζεις μπορούν να ωφεληθούν από αυτή την πρακτική;

Η λήψη μικροδόσεων φαίνεται να βελτιώνει ένα πελώριο φάσμα καταστάσεων. Εξερεύνησα τη μικροδοσολογία ως έναν ασφαλέστερο τρόπο χρήσης των ψυχεδελικών από τις υψηλότερες δόσεις που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν. Περίπου το 95% των ατόμων που μου γράφουν έχουν βιώσει μια μεγάλη γκάμα ψυχεδελικών εμπειριών. Βασικά θα του πω, αυτό δεν πρόκειται να σε βλάψει, ενημέρωσε με για το πώς θα πάει.

Η γενική ανταπόκριση είναι ότι νιώθουν καλύτερα. Υπάρχει μια πραγματική κίνηση προς την αύξηση της υγείας και της ευεξίας. Το τι σημαίνει αυτό, για παράδειγμα, είναι ότι αυτοί που μου γράφουν περί του άγχους τους φαίνεται να παίρνουν τη βοήθεια που χρειάζονται. Όσοι το χρησιμοποιούν για τη μάθηση, βελτιώνουν τους ρυθμούς μάθησης. Ένας μαθητής χρησιμοποιούσε μικροδοσολογίες ώστε να περάσει τη δυσκολότερη εξέταση μαθηματικών στο πανεπιστήμιό του και τα κατάφερε παταγωδώς. Ένας άλλος νεαρός χρησιμοποιούσε την πρακτική για να αντιμετωπίσει το δριμύτατό του τραυλισμό, ενώ άλλοι για να αντιμετωπίσουν το κοινωνικό τους άγχος. Μια νεαρή κοπέλα, ιστορικός τέχνης, ότι ρύθμισε ακόμη και τις περιόδους της και ότι τις έκανε ανώδυνες.

Ποιο είναι ακριβώς το πρωτόκολλό σου για τη μικροδοσολογία;

Την πρώτη μέρα, χορηγείς τον εαυτό σου. Τη δεύτερη μέρα, έχεις ακόμη κάποια επίδραση. Την τρίτη μέρα, δεν έχεις πλέον καμία επίδραση, και την τέταρτη μέρα αυτοχορηγείσαι ξανά. Για τη αυτομελέτη, αυτό είναι το ιδανικό διότι σου δίνει την ευκαιρία να δεις το τι ακριβώς συμβαίνει. Μετά από ένα μήνα –που είναι το διάστημα ακριβώς που ζητάω απ’ όσους μπαίνουν στο πείραμα- οι περισσότεροι λένε ότι εξακολουθούν να αυτοχορηγούνται μικροδόσεις, αλλά όχι τόσο συχνά.

Δουλέψαμε με εκατοντάδες άτομα περί των αναφορών τους για τη μελέτη της μικροδοσολογίας. Πώς ξεκίνησε αυτό και σε ποια πορίσματα οδηγείσαι;

Τα τελευταία χρόνια, ο κόσμος μου γράφει λέγοντάς με ότι «ενδιαφέρομαι για τη μικροδοσολογία» για τον τάδε και δείνα λόγο, «μπορείς να με βοηθήσεις;» Μου ζητούν να τους πω τι ακριβώς προτείνω σε όσους μπαίνουν στο πείραμα, και τελικά ζητάνε να μπουν στην έρευνα. Τότε τους στέλνω ένα πρωτόκολλο που ανέπτυξα για αυτό-έρευνα και τους ζητάω να επιστρέψουν σε μένα με τα πρώτα τους αποτελέσματα. Ίσως να έχω στείλει περίπου 200 με 300 περίπου τέτοιες επιστολές, και έλαβα πίσω περίπου τις μισές απ’ αυτές απαντήσεις ως αναφορές.

Το φάσμα του ενδιαφέροντος κυμαίνεται από το «Φίλε, νέο φάρμακο, αυτό είναι!» ως το «Έχω μετα-τραυματικό στρες, ανανήφω από καρκίνο και μισώ τα φάρμακά που μου δίνουν». Είναι ένα πολύ ευρύ φάσμα. Έχω πολύ κόσμο που λέει «Έχω άγχος ή κατάθλιψη και είτε έχω κόψει τα φάρμακά μου είτε τα μισώ. Θα μπορούσε η μικροδοσολογία να με βοηθήσει;» Και η ανταπόκρισή μου είναι, «Βοήθησε πολλούς άλλους και ελπίζω θα βοηθήσει κι εσένα. Ιδού το πρωτόκολλο».

Άκουσα ότι υπάρχουν δυνατότητες για ενίσχυση της εστίασης της προσοχής και για βελτίωση των συμπτωμάτων της ελλειματικής προσοχής, επίσης.

Αυτό που βασικά λένε είναι ότι είναι πολύ καλύτερα. Εστιάζουν περισσότερο στην τάξη τους και στα μαθήματά τους. Κάποιοι μου έχουν πει ότι είναι σαν το Adderall αλλά χωρίς τις παρενέργειές του. Τώρα αυτοί κόβουν τη χρήση του Adderall και χρησιμοποιούν μικροδόσεις ψυχοδηλωτικών ώστε να απεμπλακούν από τα φάρμακα, ή έστω να μειώσουν στο ελάχιστη τη λήψη αυτών των φαρμάκων.

Στη μελέτη σου, βλέπεις πολλούς να στρέφονται προς τη μικροδοσολογία ως τρόπο για να κόψουν τα φάρμακα;

Για κάποιους, μπορεί να πάρει ένα με δύο χρόνια το να κόψουν τα φάρμακα. Ένας αριθμός ατόμων απλά έχουν πει ότι αυτό γίνεται πολύ πιο εύκολα με τις μικροδόσεις ψυχοδηλωτικών. Είπαν ότι μπορούν να το κάνουν δίχως τον βασανιστικό τρόπο που συμβαίνει ειδάλλως. Μια γυναίκα που ήταν σε φάση απόσυρσης από κάποια αντιψυχωτικά στα οποία δε θα έπρεπε ποτέ να εμπλακεί, είπε ότι δεν ήταν ότι δεν είχε τα ίδια συμπτώματα, αλλά ότι δεν ταυτίζονταν μαζί τους πια. Είπε ότι μπορούσε να σκεφτεί τις συναισθηματικές της μεταπτώσεις ως την εγκεφαλική χημεία σε διαδικασία εξισορρόπησης.

        «Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, όταν τελείωσε ο μήνας του πειράματος, λέει ότι κοιμάται καλύτερα, τρέφεται πιο υγιεινά, κι ότι ξεκινάει γιόγκα και διαλογισμό».

Τι συμβαίνει κάτω από τα φαινόμενα ώστε να συμβαίνουν αυτές οι αλλαγές;

Αυτό που φαίνεται να κάνει η μικροδοσολογία είναι η εξισορρόπηση. Εδώ είναι μία γενίκευση, με την οποία ήρθα σε αυτό το συμπέρασμα: Φαίνεται ότι όλοι όσοι δοκίμασαν το πείραμα βελτίωσαν τη σχέση τους με το σώμα τους –ή το σώμα τους βελτίωσε της σχέση του μ’ αυτούς.

Ένας έκοψε το τσιγάρο. Είπε ότι γνώριζε ότι το κάπνισμα δεν είναι καλό κι ότι ήταν λες και το σώμα του μπορούσε να τον βοηθήσει να πάρει την απόφαση. Εκείνο που φαίνεται να συμβαίνει με τη μικροδοσολογία είναι ότι γίνεσαι καλύτερα εναρμονισμένος με τις δικές σου αληθινές ανάγκες.

Γιατί υπήρξε τόσο λίγη έρευνα στη μικροδοσολογία αυτών των ουσιών;

Υπάρχουν δύο κύρια προβλήματα. Ένα είναι ότι κανείς δεν ενδιαφέρονταν για τη μικροδοσολογία, ακόμη και μόλις πριν δυο χρόνια. Η πρώιμη έρευνα ήταν πάντα περί των υψηλών δόσεων, και το γεγονός ότι μπορούσες να πάρεις ψυχοδηλωτικά ως μικροδόση είναι κάτι που δεν συνελήφθη πρωτύτερα. Ο μόνος που γνωρίζουμε να έκανε μικροδόσεις με σοβαρό τρόπο ήταν ο Hoffmann… Βασικά, ήταν αόρατο όταν η έρευνα ήταν ακόμη νόμιμη και τον περισσότερο καιρό που δεν ήταν.

Από την άλλη, μίλησα με έναν μέγιστο ερευνητή που έκανε κάποιες ψυχεδελικές μελέτες και ο οποίος είπε ότι θα ήθελε πολύ να κάνει μια έρευνα περί της μικροδοσολογίας. Τον ρώτησα τι ήταν αυτό που τον εμπόδιζε. Είπε ότι αυτοί που δίνουν την άδεια θα απαντούσαν, «Α, θέλεις να δίνεις ένα πρώτης τάξεως παράνομο ναρκωτικό σε άτομα κάθε τέσσερις μέρες και να τους αφήνεις απλώς να αλωνίζουν;» Θα είναι πραγματικά δύσκολο.

Τώρα, υπάρχουν δυο ομάδες, μια στην Αυστραλία και μια στην Ευρώπη, που ξεκινούν έρευνες περί της μικροδοσολογίας. Δουλεύω και με τις δυο αυτές ομάδες στο σχεδιασμό της μελέτης.